ไกลแค่ไหน ก็อยู่แค่เท้าเรา...

ต้องมีเป้าหมาย...“เป้าหมายมีไว้พุ่งชน” คำที่คุ้นเคยจากโฆษณาชิ้นหนึ่ง ที่ทำให้เรารู้สึกคึกคักเมื่อได้ยิน อีกทั้งดนตรีประกอบ ทั้งภาพที่ปรากฏ ยิ่งทำให้เรา “อิน” กับคำๆ นั้น... ผมก็เคยถามตัวเองอยู่บ่อยๆ เหมือนกันว่า “เป้าหมาย” ของเราคืออะไร เป้าหมายของชีวิตที่ส่งผลต่อการดำเนินชีวิตของเราเอง...

...เมื่อก่อน สมัยที่พลังทางความคิดยังไม่มากเท่าปัจจุบัน (ปัจจุบันก็มีเท่าที่มีนี่ล่ะครับ...) ได้ยินคำว่า ตั้งเป้าหมายชีวิต ผมรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องไกลตัวจัง... ตอนเรียนประถม มองเห็นรุ่นพี่ที่เรียนมัธยม อยากเรียนบ้าง แต่ทำงัยได้ มันก็เป็นไปตามขั้นตอน อีกตั้งหลายปี เริ่มจินตนาการไปว่าถ้าตัวเองเรียนมัธยมจะเป็นอย่างไร เห็นภาพตัวเองแต่เครื่องแบบนักเรียนมัธยม เออ ดูดี ในจินตนาการ... พอเรียนมัธยม ก็เริ่มมองไปดูรุ่นพี่ที่เรียนมหาวิทยาลัย อยากๆๆ เราต้องทำให้ได้ ก็เริ่มจินตนาการอีกแล้วครับ อยากเป็นนู่นเป็นนี่ เราต้องเรียนคณะอะไรนะ? จินตนาการไปอีกล่ะครับ เออ... เห็นตัวเองเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย ดูดีอีกแล้วครับ... พอเรียนมหาวิทยาลัย ก็เริ่มจินตนาการอยากทำงานตามคณะที่ตัวเองเรียนมา ต้องเป็นนู่น เป็นนี่ให้ได้... เมื่อทำงาน ก็เริ่มมองเห็นบุคคลตัวอย่างที่โดดเด่น บอกตัวเองอีกว่า เราต้องเป็นแบบนั้นให้ได้...
ทำงานไป มีประสบการณ์มากขึ้น ก็คิดถึงการเป็นตัวแบบที่ดีให้กับคนรุ่นหลังๆ...สรุปว่า เราก็เปลี่ยนแปลงแนวคิดของเราไปเรื่อยๆ ตามสถานการณ์และบทเรียนที่ได้รับ...

...เมื่อมีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น ก็ได้พิจารณาว่า ชีวิตเรามีการตั้งเป้าหมายเป็นระยะๆ อยู่ตลอด ทั้งระยะสั้น ระยะยาว... การจินตนาการเมื่อสมัยเด็กๆ อยากเป็นนู่น เป็นนี่ นั่นก็เป็นการตั้งเป้าหมายชีวิตเหมือนกัน แม้ว่าจะเป็นเพียงจินตนาการ แต่มันก็ทำให้เรารู้ว่าเราจะไปถึงไหน เมื่อถึงจุดที่ตั้งไว้ เราก็ตั้งใหม่ ไปให้ไกลกว่าเดิม หรืออาจจะเป็นเรื่องใหม่ๆ ก็ได้ครับ... พอคิดได้เช่นนั้น การตั้งเป้าหมายชีวิต ก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป... 

...ผมตั้งเป้าหมายชีวิตของผมไว้หลายเรื่องเลยละครับ มีทั้งระยะสั้น ระยะยาว ก็วางไว้สองส่วนคือชีวิตส่วนตัว และชีวิตการงาน... ในชีวิตส่วนตัว ระยะสั้น เป็นการให้รางวัลกับชีวิต ตั้งใจจะท่องเที่ยวใหญ่ปีละครั้ง ให้รางวัลกับตัวเองซักชิ้น (ชิ้นเล็ก ชิ้นใหญ่ ก็ว่ากันไปตามกำลัง)... ชีวิตการงาน เป็นเรื่องของการพัฒนาตัวเองในแต่ละปี ซึ่งก็เปลี่ยนไปตามเนื้องานที่รับผิดชอบ ตั้งใจจะเขียนเรื่องราวประสบการณ์ในการทำงานเพื่อเผยแพร่... ส่วนระยะยาว จะพัฒนาตัวเองเป็นนักเล่าเรื่อง เพื่อเล่าเรื่องราวถ่ายทอดประสบการณ์ชีวิต มุมมองของเรา เพื่อสร้างกำลังใจ สร้างพลังชีวิตให้กับคนอื่นๆ...ถ้าสนใจการตั้งเป้าหมายชีวิต ก็ลองกลับไปอ่านเรื่องเล่า "สูตรสำเร็จนั้นมีมากมาย แต่จะสำเร็จหรือไม่ นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง" ที่ผมได้เล่าเป็นตอนๆ เอาไว้แล้วครับ...

...แต่ที่สำคัญครับ ผมจะมานั่งดูว่า เราจะทำอะไรบ้างเพื่อให้ไปถึงเป้าหมาย... เป้าหมายเป็นสิ่งที่สำคัญที่ต้องมี และ วิธีการไปสู่เป้าหมาย ก็มีความสำคัญยิ่ง ไม่แพ้กัน... เหมือนกับเราตั้งใจไปกรุงเทพฯ เราออกเดินทางจากขอนแก่น ก็จะต้องมีการวางแผน การเตรียมตัว ต้องมาดูว่าจะไปทำไม ไปเพื่ออะไร ไปอย่างไร ไปเมื่อไหร่ ไปกับใคร ใช้เวลามากน้อยแค่ไหน จากนั้นก็เริ่มออกเดินทาง...

...หัวใจของการเดินทางสู่เป้าหมายของผม คือ การไม่ละเลยที่จะชื่นชมความสวยงามระหว่างทาง...เมื่อเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ อยู่ไกล ยังจับต้องไม่ได้ เราก็มาสัมผัสกับปัจจุบัน นั่นคือ จังหวะก้าวของการเดินทางไปสู่เป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ครับ...😊