สะสมต้นทุนวิทยากร(มือ)อาชีพ....ถ้าไม่นั่งย้อนมองดูพัฒนาการของตัวเอง
เราไม่มีทางรู้ได้แน่นอนว่า ทุกสิ่งที่เป็นตัวเรานั้น มันไม่ได้มาฟรีๆ ทุกอย่างมีต้นทุนทั้งนั้นครับ...
...การจะเป็นมืออาชีพ เราก็ต้องตั้งเป้าซะก่อนว่า “มืออาชีพ”
ในความหมายของเราคืออะไร...เป้าของผมคือ “สร้างคน” ขอแค่คนเดียวที่มีคุณภาพ
ผมก็มองว่าผมบรรลุเป้าหมายแล้ว แต่ตราบใดที่ยังมีลมหายใจอยู่
เราก็ต้องสร้างไปเรื่อยๆ ครับ... มืออาชีพ ต้องสะสมต้นทุนอะไรบ้าง... หนึ่ง ต้นทุนความรู้ ความสามารถ
ความคิด การมองโลก สิ่งเหล่านี้ต้องเกิดขึ้นอยู่ต่อเนื่อง (ผมเชื่อว่าความต่อเนื่องเป็นกลไกสำคัญที่จะก่อให้เกิดความสำเร็จในทุกเรื่อง) สอง การรักษาคำพูดก็เป็นเรื่องที่สำคัญ
พูดจริง ทำจริง มีสติ และ ต้นทุนที่ สาม ก็คือ การใส่ใจกับผู้คนรอบข้าง
การรับรู้อารมณ์ความรู้สึกของผู้คน (ยากหน่อย แต่ก็ต้องฝึก สะสมประสบการณ์)....
...ต้นทุนความรู้
มีเรื่องอะไรบ้าง... ตอบแบบกำปั้นทุบดินครับ
ทุกเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เราเรียนและรู้ได้ เปิดใจกับสิ่งที่ผ่านเข้ามา
ซักพักเราจะรู้ได้เองว่า อะไรที่ใช่
หรือ ไม่ใช่... การอ่านก็เป็นอีกช่องทางหนึ่ง ที่จะทำให้เราได้พัฒนาเรื่องความรู้
ผมเห็นว่าการอ่านไม่ได้ทำให้เราได้ความรู้เพียงอย่างเดียว เราได้สมาธิ
เราได้คำศัพท์ใหม่ๆ เราได้คำถามจากการอ่าน เราได้มองโลกในมุมของผู้เขียน เราได้เปิดใจ
เราได้ทักษะการสื่อสารผ่านตัวหนังสือ เราได้ฝึกจินตนาการ เห็นไหมล่ะครับ การอ่านสร้างสีสันให้กับชีวิตได้มากโข
ผมตั้งเป้าอ่านหนังสือก่อนนอนทุกคืน จะกี่มากน้อยก็ตาม แต่ต้องได้อ่าน
(บางเรื่องอ่านเพลินจนดึกก็มี) ลองดูนะครับ...
...ทักษะที่จำเป็นของการเป็นวิทยากร อย่างที่เราๆ ก็รู้กันว่า
ต้องพูดเป็น ฟังเป็น พูดง่ายๆ คือสื่อสารเป็น แต่จริงๆ แล้วนี่ คนที่เป็นวิทยากร
เขาดูตั้งแต่ปรากฏตัวแล้วครับ นั่นก็เป็นการสื่อสาร การแต่งกายถูกกาละเทศะ
เอาเป็นว่าแต่งกายเรียบร้อย ถูกงาน ทรงผมเรียบร้อย ดูดี (สำหรับผม ไม่มีผม
คงไม่มีปัญหา😇) ยิ้มแย้มแจ่มใส การยิ้มก็ต้องฝึกนะครับ
ฝึกยิ้มให้กับตัวเองตอนตื่นนอน (แม้ว่ามันจะไม่โสภาเท่าไหร่ แต่ก็หน้าเรา) และ
ก่อนนอน...ยิ้มแบบไหนผู้คนจะประทับใจ อันนี้ต้องลองเองครับ...
...การพูดจริง ทำจริง รักษาคำพูด เริ่มต้นจากการรักษาคำพูดกับตัวเอง
ตั้งเป้าหมายชีวิตให้ชัด และทำไปเรื่อยๆ ถ้ามองดูเป้าหมายมันอยู่ไกลไป
มันเป็นไปได้หรือเปล่าหว่า??? ก็กลับมาดูทีละก้าวน้อยๆ... ก้าวน้อยๆ นี่ล่ะครับ
ที่มีความสำคัญมากมายต่อเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่...
...การรับรู้อารมณ์ความรู้สึกของผู้คน ที่ผมบอกว่าต้องฝึก
เริ่มต้นจากการฟังเขา ฟังแบบตั้งใจ ไม่ตัดสินด้วยตัวเรา และ เข้าใจเขา แรกๆ
ก็อึดอัด งงๆ แต่เมื่อฟังมากๆ เข้า เราจะเริ่มรับอารมณ์ได้ น้ำเสียง
กิริยาท่าทางของเขาที่แสดงออกมา ที่สำคัญคือการตอบสนองกับสิ่งที่เขาเล่าให้ฟัง
การผงกศีรษะเล็กน้อย การยิ้มเพื่อเชื้อเชิญให้เขาพูด จากประสบการณ์ของผม การฟังทำให้ได้มิตรภาพที่ดีเสมอครับ...
....และมาถึงสิ่งที่สำคัญที่สุด
ที่ทำให้ทั้งสามเรื่องที่กล่าวมานั้นมันสัมฤทธิ์ผล นั่นคือ การทำตัวให้เล็กครับ
อ๊ะ...อ๊ะ... อย่าพูดถึงขนาดร่างกายนะครับ
ผมกำลังพูดถึงการทำตัวเองให้เล็กเพื่อเปิดใจให้ใหญ่ “ตัวเล็ก แต่ ใจใหญ่”...
...ติดตามตอนต่อไปนะครับ...😊
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น