...ຜູ້ຂຽນໄດ້ໃຊ້ຊີວິດໃນວຽງຈັນຢ່າງຕໍເນື່ອງມາກໍຈະຄົບຫ້າປີໃນເດືອນຫົກນີ້ ໄດ້ມີໂອກາດໃຊ້ບໍລິການລົດເມຂອງຂົນສົ່ງນະຄອນຫຼວງຫຼາຍຄັ້ງ ຖືວ່າເປັນແຟນຕົວຈິງຂອງບໍລິການນີ້ກະວ່າໄດ້...ການນັ່ງລົດເມ ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຂຽນໄດ້ຂໍ້ຄິດຫຼາຍໆ ຢ່າງ ທີ່ບາງເທືອເຮົາກໍລືມຄິດໄປ ຍ້ອນວ່າເຮົາໃຊ້ລົດສ່ວນຕົວ ໄປໄສມາໄສກະຟ້າວໄປຢ່າງໄວວາ...
...ໄດ້ຍິນເດັກນ້ອຍຫ້ອງໄຫ້ໃນລົດ ກະຄິດພໍ້ຕອນພໍ່ກັບແມ່ພາຂຶ້ນລົດເມສະໄໝເປັນເດັກນ້ອຍ ຕອນນັ້ນເຮົາເປັນເດັກນ້ອຍກະບໍ່ໄດ້ຄິດຫຍັງ ບໍ່ຮູ້ວ່າຄົນຊີຄິດແນວໃດ ກໍຄົງຈະມີທັ້ງຄົນເຂົ້າໃຈ ແລະ ບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າເດັກນ້ອຍກະຫ້ອງໄຫ້ເປັນທຳມະດາ...
...ສຽງແມ່ຄ້າລົມກັນເລື່ອງຂາຍເຄື່ອງໄດ້ກຳໄລ ກໍມ່ວນ ຂາດທຶນ ກໍຄິດຍາກ...ກະເຮັດໃຫ້ເຮົາໄດ້ຄິດວ່າ ເຮົາເອງກໍຍັງໂຊກດີອີກແບບນຶງທີ່ບໍ່ຕ້ອງໄດ້ມານັ່ງຄິດໄລ່ເລື່ອງກຳໄລ ຫຼືວ່າຂາດທຶນທີ່ເປັນຕົວເງີນ...ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນຜູ້ຂຽນມີເງີນຫຼາຍດອກ ແຕ່ຍ້ອນເຮົາຄ້າຂາຍບໍ່ເປັນ ຮ່າໆໆ...
...ສຽງຂອງຄົນຕ່າງປະເທດລົມກັນ ຜູ້ຂຽນບໍ່ເຂົ້າໃຈດອກ ແຕ່ເບິ່ງຈາກການສະແດງອອກທາງສີໜ້າທ່າທາງ ກໍພໍເດົາໄດ້ວ່າ ເຂົາເຈົ້າກຳລັງມີຄວາມສຸກ ສຽງດັງແດ່ ແຕ່ນັ່ນກໍເປັນວັດທະນະທຳການລົມຂອງເຂົາເຈົ້າ...ກໍເຂົ້າໃຈໄດ້...
...ກຸ່ມຄົນທີ່ຢູ່ໃນລົດເມ ກະເປັນສັງຄົມໜຶ່ງ ທີ່ມີເລື່ອງຕ່າງໆ ໃຫ້ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ ໃຫ້ເຮົາໄດ້ເຫັນວິຖີຊີວິດທີ່ບາງເທືອເຮົາເອງກໍລືມໃສ່ໃຈ...
...ຖ້າເຮົາໃສ່ໃຈກັບສິ່ງອ້ອມຂ້າງ ແລະ ຮຽນຮູ້ຈາກຄົນ ຈາກເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນ ແລະ ພິຈາລະນາຕົວເອງ ກໍຄົງຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກກັບການໃຊ້ຊີວິດໄປໃນແຕ່ລະວັນ...
...🤗...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น