...ໃນຊ່ວງສະພາບການໂຄວິດ-19 ເຮັດໃຫ້ເຮົາໄດ້ຢູ່ກັບເຮືອນ
ຢູ່ກັບຄອບຄົວ ແລະ ຢູ່ກັບຕົວເອງຫຼາຍຂຶ້ນ...ຫຼາຍຄົນກໍ່ໄດ້ເຫັນອາລົມ ຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບຕົວເອງໃນຫຼາຍໆ
ຮູບແບບ...ນັບຕັ້ງແຕ່ມ່ວນທີ່ໄດ້ຢູ່ເຮືອນ ບໍ່ໄດ້ອອກໄປໄສ ໄດ້ເຮັດວຽກຢູ່ເຮືອນ ກໍ່ຄັກໄດ໋...ພໍຢູ່ດົນໆ
ໄປ ກໍ່ເລີ່ມໝຸດໝັດ ອອກໄປໄສກໍ່ບໍ່ໄດ້...ອາລົມຄິດຮອດໝູ່ຄູ່ ເຄີຍດື່ມ ເຄີຍຕຳຈອກ...ອາລົມຄິດຮອດໝູ່ຄູ່ຢູ່ຫ້ອງການ...ອາລົມເຫງົາ
ຍ້ອນໄດ້ພົບພໍ້ກັນແຕ່ທາງວີດິໂອ ທາງລາຍ ທາງວັອທແອັບ ບໍ່ຄືພົບພໍ້ຕົວເປັນໆ ໄດ໋...ອາລົມກັງວັນ
ຄິດຍາກ ຖ້າກັບໄປໃຊ້ຊີວິດຄືເກົ່າ ຊີເປັນແນວໃດ...ຍ້ານຕິດເຊື້ອພະຍາດ...ຍ້ານຄົນອື່ນຖືເບົາໃນການປະຕິບັດຕົວໃຫ້ຫ່າງຈາກພະຍາດໂຄວິດ-19...ຍ້ານວ່າຕົວເອງຈະປັບຕົວບໍ່ໄດ້...ສາລະພັດອາລົມທີ່ເກີດຂຶ້ນ...ບາງຄົນກໍ່ຫາບ່ອນລົງໄດ້
ບາງຄົນກໍ່ຍັງຄ້າງຄາໃຈ ບາງຄົນກໍ່ຫາຄຳຕອບໄດ້...ກໍ່ເປັນເລື່ອງທຳມະດາຂອງມະນຸດທີ່ຈະຕ້ອງພົບພໍ້ກັບອາລົມຄວາມຮູ້ສຶກເຫຼົ່ານີ້...
...ມີອີກອາລົມໜຶ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນ ແມ່ນ ອາລົມແຫ່ງຄວາມສັບສົນ
ວຸ່ນວາຍໃນຊີວິດຂອງຕົວເອງ ຈັກຈະໄປໃນທິດທາງໃດ...ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນວ່າສະພາວະການໂຄວິດ-19 ພຽງເຫດຜົນດຽວດອກ
ທີ່ເຮັດໃຫ້ຄົນເຮົາໄດ້ທົບທວນຕົວເອງ ມັນເກີດຂຶ້ນໄດ້ຕະຫຼອດເວລາ
ເມື່ອມີສິ່ງທີ່ມາກະທົບກັບຈິດໃຈຂອງເຮົາເປັນໄລຍະ...ການຕັ້ງຄຳຖາມເພື່ອທົບທວນຕົວເອງ
ກໍ່ເປັນວິທີການນຶງ ທີ່ຈະຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາຮັບມືກັບຄວາມສັບສົນໃນການໃຊ້ຊີວິດຂອງເຮົາໄປໄດ້
ເພື່ອໃຫ້ເກີດຄວາມສົມດຸນໃນການໃຊ້ຊີວິດ ເຊີ່ງການໃຊ້ຊີວິດບໍ່ແມ່ນແຄ່ເລື່ອງເງີນເລື່ອງດຽວ
ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຄວາມຮັກເລື່ອງດຽວ ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຄອບຄົວເລື່ອງດຽວ ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງການເຮັດຕົວໃຫ້ເປັນປະໂຫຍດເລື່ອງດຽວ ການໃຊ້ຊີວິດເປັນຫຼາຍໆ ເລື່ອງມາປະສົມປະສານກັນ ຈົນເກີດເປັນຄຸນຄ່າຂອງການໃຊ້ຊີວິດຢ່າງມີຄວາມສຸກ
ແລະ ເກີດປະໂຫຍດຕໍ່ສັງຄົມ...
...ໃນມຸມມອງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ເຊື່ອວ່າການຕັ້ງຄຳຖາມມີຫຼາຍຮູບແບບ
ຫຼາຍແນວຄິດ ຫຼາຍຄວາມເຊື່ອ ຂຶ້ນຢູ່ກັບຄວາມມັກ ຄວາມຖະໜັດຂອງແຕ່ລະຄົນທີ່ຈະໝຸນໃຊ້...ຂ້າພະເຈົ້າ
ໃຊ້ປັດຊະຍາ “ຊີວິດ 4 ແຈ”
ເຊີ່ງໄດ້ນຳປັດຊະຍາຂອງຍີ່ປຸ່ນ “ອິຄິໄກ” ມາໝຸນໃຊ້ໃຫ້ແທດເໝາະກັບຄວາມຖະໜັດ
ຄວາມມັກຂອງຕົວເອງ ແລະ
ໄດ້ໃຊ້ຊື່ ວ່າ “ຊີວິດ 4 ແຈ” ເພື່ອໃຫ້ຈື່ຈຳໄດ້ງ່າຍ...
...ແຈທີ່ 1 ການໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຕົວເອງຖະໜັດ
ແລະ ມັກ...ເຮັດໄດ້ດົນ ບໍ່ຕ້ອງໄດ້ໃຊ້ຄວາມອົດທົນກັບເລື່ອງນັ້ນຫຼາຍ ມີຄວາມຖະໜັດໃນເລື່ອງນັ້ນ
ບໍ່ມີຜູ້ໃດມາບັງຄົບໃຫ້ເຮົາເຮັດ ເຮັດແບບບໍ່ມີຄ່າຕອບແທນເປັນຕົວເງີນ ສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນແມ່ນຄວາມເບີກບານໃຈຂອງຕົວເອງ...ເປັນຄວາມຫລົງໃຫຼໃນສິ່ງນັ້ນ...
...ແຈທີ່ 2 ການໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ມັກ
ແລະ ສັງຄົມໄດ້ປະໂຫຍດ...ສິ່ງທີ່ມັກ ແມ່ນເຮັດແລ້ວຕົວເອງມີຄວາມເບີກບານໃຈ
ແລະ ໃນຂະນະດຽວກັນ ສັງຄົມກໍ່ໄດ້ປະໂຫຍດຈາກສິ່ງນັ້ນ ຕົວຢ່າງ ແມ່ນວຽກອາສາສະໝັກ,
ການຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນດ້ວຍການບໍລິຈາກສິ່ງຂອງ, ການສອນໜັງສືເດັກນ້ອຍໃນສູນຮັບລ້ຽງເດັກ...ເປັນການເຮັດແບບບໍ່ມີຄ່າຕອບແທນເປັນຕົວເງີນ...ເຮັດແລ້ວຕົວເອງມີຄວາມເບີກບານໃຈ
ແລະ ເກີດປະໂຫຍດກັບສັງຄົມ ເກີດປະໂຫຍດກັບຜູ້ອື່ນ...ເປັນພາລະກິດຂອງຊີວິດທີ່ມອບໃຫ້ກັບສັງຄົມ...
...ແຈທີ່ 3 ການໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຖະໜັດ
ແລະ ມີລາຍໄດ້ລ້ຽງດູຕົວເອງ...ແຈນີ້ເປັນເລື່ອງການໃຊ້ຄວາມຖະໜັດຂອງຕົວເອງໃນການສ້າງລາຍໄດ້
ເວົ້າງ່າຍໆ ແມ່ນ ການຫາເງີນມາລ້ຽງດູຕົວເອງ ແລະ ຄອບຄົວ...ຕົວຢ່າງ ຖະໜັດການຫຼິ້ນດົນຕີ
ກໍ່ໃຊ້ຄວາມຖະໜັດນີ້ໄປທຳມາຫາກິນ...ຂ້າພະເຈົ້າຖະໜັດເລື່ອງເວົ້າ ກໍ່ທຳມາຫາກິນເປັນຄູຝຶກ...
...ແຈທີ່ 4 ການໃຊ້ທັກສະຂອງເຮົາ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການ ແລະ ເກີດປະໂຫຍດກັບສັງຄົມ...ເວົ້້າງ່າຍໆ ແມ່ນ ສັງຄົມຕ້ອງການທັກສະແບບເຮົາ ເພື່ອນຳໄປພັດທະນາ ເພື່ອນຳໄປໃຊ້ໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດກັບສັງຄົມໃນເລື່ອງໃດເລື່ອງໜຶ່ງ ຫຼື ຫຼາຍໆ ເລື່ອງກໍ່ເປັນໄປໄດ້...ຕົວຢ່າງ ສັງຄົມຕ້ອງການຜູ້ນຳທາງຄວາມຄິດ ແລະ ເຮົາກໍ່ມີທັກສະໃນການຄິດວິເຄາະ ມອງໂລກ ມອງສະຖານະການໃນມຸມຕ່າງໆ ເພື່ອເປັນການເປີດມຸມມອງໃຫ້ຄົນໃນສັງຄົມໄດ້ເບີ່ງກວ້າງ ມອງໄກ...ຫຼື ເຮົາມີທັກສະໃນການເຮັດກະສິກຳແບບພໍພຽງ ເຮັດມາດົນ ມີບົດຮຽນ ແລະ ປະສົບການຫຼາຍ ເຮົາກໍສາມາດເປັນຕົ້ນແບບໃຫ້ຄົນໃນສັງຄົມໄດ້ເຫັນວ່າ ເລື່ອງນີ້ກໍ່ເປັນໄປໄດ້...
ສັນຍານຄວາມບໍ່ດຸ່ນດ່ຽງຂອງ “ຊີວິດ 4 ແຈ”
 |
| ແນໃສ່ແຈທີ່ 1 ຫຼາຍເກີນໄປ. |
 |
| ແນໃສ່ແຈທີ່ 2 ຫຼາຍເກີນໄປ. |
 |
| ແນໃສ່ແຈທີ່ 3 ຫຼາຍເກີນໄປ. |
 |
| ແນໃສ່ແຈທີ່ 4 ຫຼາຍເກີນໄປ. |
...ທ້າຍທີ່ສຸດ ກໍ່ມີຄຳຖາມວ່າ ການສ້າງຄວາມດຸ່ນດ່ຽງໃນການໃຊ້ຊີວິດ ແມ່ນແນວໃດແທ້...ຄຳຕອບທີ່ຄິດວ່າທຸກຄົນກໍ່ພໍຈະເດົາໄດ້ ແມ່ນ ການໃຊ້ສິນລະປະໃນການໃຊ້ຊີວິດ ເປັນຕົວພາໄປ...ຈາກປະສົບການຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ແມ່ນ ເລີ່ມຕົ້ນຈາກການກຳນົດເປົ້າໝາຍຊີວິດໃນໄລຍະຍາວໄວ້ກ່ອນ ຈາກນັ້ນຄ່ອຍເຕີມເຕັມດ້ວຍເປົ້າໝາຍປະຈຳວັນ ທີ່ເປັນເລື່ອງນ້ອຍໆ ງ່າຍໆ ທີ່ເຮັດແລ້ວມີຄວາມສຸກ ມີຄວາມເບີກບານໃຈ ເກີດປະໂຫຍດກັບຜູ້ອື່ນ ກັບສັງຄົມ...ຖ້າເຮັດແລ້ວໄດ້ຜົນດີ ເກີດລາຍໄດ້ ແລະ ຊ່ວຍໃຫ້ສັງຄົມໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຈາກສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດ ນັ້ນກໍ່ພໍຈະພາໃຫ້ເກີດຄວາມເບີກບານໃຈໃນວັນນັ້ນໄດ້...ມື້ໃດເຮັດດີ ແຕ່ບໍ່ເກີດລາຍໄດ້ ແຕ່ວ່າສັງຄົມໄດ້ປະໂຫຍດ ຢ່າງໜ້ອຍກໍ່ຊ່ວຍເພີ່ມທັກສະໃນບາງເລື່ອງຂອງເຮົາຂຶ້ນມາອີກ ທ່ານວ່າແມ່ນບໍ່...
 |
| ຄວາມດຸ່ນດ່ຽງຈະເກີດຂຶ້ນໄດ້ ຕ້ອງມີການປັບປຸງເລື້ອຍໆ ບໍ່ມີຫຍັງສົມບູນແບບ ມີແຄ່ຄວາມລົງຕົວ ພໍດີ. |
...ມີຄຳ 2 ຄຳທີ່ເຮົາໃຊ້ໃນການເບີ່ງວ່າ ຊີວິດເຮົາດຸ່ນດ່ຽງສ່ຳໃດ
ແມ່ນຄຳວ່າ “ຄຸນຄ່າ” ແລະ “ຄວາມສຸກ”...ຄຸນຄ່າ ແມ່ນ ປະໂຫຍດທີ່ເກີດຂຶ້ນ...ຄວາມສຸກ ແມ່ນ
ຄວາມເບີກບານໃຈ...ສອງຄຳນີ້
ຈະເຮັດໜ້າທີ່ຄ້າຍຄືຕົວຊີ້ວັດ ວ່າ ການໃຊ້ຊີວິດຂອງເຮົາເປັນແນວໃດ ມີຄຸນຄ່າ-ມີຄວາມສຸກ (ສຸດຍອດຂອງຄວາມດຸ່ນດ່ຽງ),
ຫຼືວ່າ ມີຄຸນຄ່າ-ບໍ່ມີຄວາມສຸກ, ຫຼືວ່າ ບໍ່ມີຄຸນຄ່າ-ມີຄວາມສຸກ, ຫຼືວ່າ
ບໍ່ມີຄຸນຄ່າ-ບໍ່ມີຄວາມສຸກ...
...ຫຼາຍເທືອທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີໂອກາດສົນທະນາກັບໝູ່ຄູ່ ກັນລະຍານະມິດທັ້ງຫຼາຍ ກໍ່ມີຄຳຖາມຊວນຄິດ ຊວນເປີດມຸມມອງ ວ່າ “ນ້ອງຕ້ອງໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ບໍ່ມັກ ແຕ່ຕ້ອງໄດ້ເຮັດ ຍ້ອນວ່າເປັນສິ່ງທີ່ຈຳເປັນໃນຊີວິດ ນ້ອງຈະແກ້ໄຂແນວໃດດີ ນ້ອງຈະໄປຕໍ່ໄດ້ແນວໃດ?” ຖ້າທ່ານຈະຕ້ອງໃຫ້ຄຳເຫັນໂດຍການໃຊ້ປັດຊະຍາ “ຊີວິດ 4 ແຈ” ທ່ານຈະເປີດມຸມມອງ ຫຼື ມີຄຳເຫັນຕໍ່ເລື່ອງນີ້ແນວໃດ...?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น