ສີ່ສະຫາຍໄຂບັນຫາຄວາມທຸກ...ໃຊ້ຊີວິດແບບມີຄວາມສຸກ ເຮັດໄດ້ແນວໃດ...?

By Techin2018

🌞...ແສງແດດຮັບອະລຸນອັນອ່ອນລະມຸນຂອງເຊົ້າວັນໜຶ່ງ ສ່ອງຜ່ານຕົ້ນໄມ້ທີ່ຍືນລຽງກັນຢ່າງບໍ່ເປັນລະບຽບ ເຮັດໃຫ້ເຫັນເປັນເສັ້ນແສງທະລຸຜ່ານອອກມາເປັນເສັ້ນສາຍ ກະທົບພື້ນຫຍ້າ ເປັນຈຸດສີຂາວ ສະຫຼັບກັບສີຂຽວໄປທົ່ວພື້ນທີ່ ເບິ່ງແລ້ວສະບາຍຕາ...🌳🌴🌲

...ສີ່ສະຫາຍ ຜູ້ທີ່ໃຊ້ຊີວິດມາເທິ່ງໂລກໃບນີ້ເກືອບຄ່ອນຊີວິດ ຖ້ານັບອາຍຸຂອງທັ້ງສີ່ສະຫາຍລວມກັນເປັນປີ ກໍບໍ່ຕ່ຳກວ່າສາມຮ້ອຍປີ ແຕ່ຖ້ານັບເປັນປະສົບການແລ້ວ ຄົງຕີຄ່າຫາລາຄາໄດ້ຍາກເຫຼືອຫຼາຍ...ທັ້ງສີ່ສະຫາຍກໍລົມກັນເປັນປົກກະຕິໃນທຸກເຊົ້າ ບໍ່ວ່າຝົນຊີຕົກ ແດດຊີອອກ...ເລື່ອງທີ່ສົນທະນາກໍເປັນເລື່ອງທົ່ວໄປ ເລື່ອງຊີວິດ ເລື່ອງການເມືອງ ເລື່ອງເສດຖະກິດ ເລື່ອງລູກເລື່ອງຫຼານ...😊😌😇😃

...ບົດສົນທະນາຂອງສີ່ສະຫາຍໃນເຊົ້ານັ້ນ ກໍບໍ່ໄດ້ແຕກຕ່າງຫຍັງເລີຍຈາກທຸກເຊົ້າ...ເຊົ້ານີ້ ສະຫາຍຜູ້ທຳອິດໄດ້ເປີດເລື່ອງຂຶ້ນມາວ່າ “ເຮົາຊີພາກັນຢູ່ອີກຈັກປີ???”...

...ສະຫາຍຜູ້ທີ່ສອງ ກໍຕອບວ່າ “ຂ້ອຍຊີຢູ່ໃຫ້ໄດ້ເປັນຮ້ອຍປີພູ້ນແຫຼ່ວ ຫາຍໃຈໄວ້ມັນກະບໍ່ຕາຍດອກຕີ້”...

...ສະຫາຍຜູ້ທີ່ສາມຫົວຂຶ້ນດັງໆ ແລ້ວກໍເວົ້າວ່າ “ສະຫາຍສອງນີ້ ຄືຊີຢູ່ດົນແທ້ ບໍ່ຂີ້ຄ້ານຫາຍໃຈຫວາ ເຮົານີ້ຕັ້ງໃຈຢູ່ອີກຈັກຫ້າປີ ສິບປີ ກໍພໍແລ້ວ ຂີ້ຄ້ານຫາຍໃຈເດ້”...

...ສະຫາຍສີ່ ຫົວຂຶ້ນມາພ້ອມກັບສະຫາຍຄົນອື່ນໆ ຫຼັງຈາກທີ່ໄດ້ຍິນຄຳຕອບຂອງສະຫາຍສາມ...😄 “ສະຫາຍທັ້ງຫຼາຍເອີ້ຍ” ສະຫາຍສີ່ເວົ້າຂຶ້ນ... “ຂ້ອຍບໍ່ຢາກນັບເປັນປີ ມັນໄກໂພດ ຂ້ອຍນັບເປັນວັນໆ ໄປ ມື້ໃດ໋ໄດ້ຕື່ນມາ ກໍສະແດງວ່າໄດ້ຢູ່ຕໍ່”...

...ທັ້ງສີ່ສະຫາຍກໍຫົວຂຶ້ນພ້ອມກັນ...😁😀😄😊

...ສະຫາຍໜຶ່ງ ກໍຕັ້ງຄຳຖາມອີກສາມສະຫາຍວ່າ “ພວກເຮົາຢູ່ມາໄດ້ກັນຂະໜາດນີ້ ເຈົ້າພາກັນເຮັດແນວໃດແດ່ ຈຶງອາຍຸຍືນ ແລະ ຜູ້ໃດກໍເວົ້າວ່າ ພວກເຮົາສີ່ສະຫາຍນີ້ ແມ່ນມີຄວາມສຸກໃນການໃຊ້ຊີວິດແທ້”...

... “ຂ້ອຍເປັນຄົນກິນງ່າຍ ຢູ່ງ່າຍ...ກິນທຸກຢ່າງທີ່ປູກ ປູກທຸກຢ່າງທີ່ກິນໄດ້ ແນວເຮົາມັກ...ຄົນເຮົານັ້ນ ກິນສ່ຳອິ່ມ...ກິນກາຍອິ່ມ ມັນກະທຸກ ມັນເຈັບທ້ອງ ມັນຕຸ້ຍ ມັນຢູ່ຍາກ ກິນຫຼາຍເກີນ ລະບາຍອອກມາບໍ່ເບິ່ດ ກໍເປັນພະຍາດ ເຈັບເປັນອີກຕຶ່ມ...ບໍ່ມີກິນ ກິນບໍ່ອິ່ມກະທຸກອີກ ເພາະສະນັ້ນກິນໃຫ້ພໍດີ...ພໍດີແຕ່ລະຄົນຫັ້ນບໍ່ຄືກັນ ຕ້ອງສັງເກດຕົວເອງ...ຢູ່ງ່າຍກະໝາຍຄວາມວ່າບໍ່ຕ້ອງຍາກຫຼາຍເລື່ອງ...ເຮືອນບໍ່ຕ້ອງຫຼັງໃຫຍ່ໂຕດອກ ຢາມນອນກໍໃຊ້ພື້ນທີ່ສ່ຳກາງແຂນອອກ...ສ່ຳຄວາມຍາວຈາກຫົວຮອດຕີນ...ຢູ່ໃນທີ່ອາກາດຖ່າຍເທ ລົມພັດຕຶ້ງໆ ກະຄັກແລ້ວ...ເຄື່ອງນຸ່ງຫັ່ນ ມີຫຼາຍສ່ຳໃດ໋ ຍາມນຸ່ງກະໄດ້ນຸ່ງເທືອລະຊຸດຄືເກົ່າ”... ຄຳຕອບຂອງສະຫາຍສອງ...

...ສະຫາຍສາມກໍທຳທ່າຄິດໜ້ອຍໜຶ່ງ ແລ້ວກໍຕອບວ່າ... “ຂ້ອຍເປັນຄົນສະບາຍ ສະບາຍ...ບາງເລື່ອງທີ່ເປັນເລື່ອງເລັກນ້ອຍ ຂ້ອຍກໍປ່ອຍໄປ ບໍ່ເກັບມາຄິດເລັກ ຄິດນ້ອຍ ບໍ່ເອົາມາຄິດທຸກເລື່ອງ ເລື່ອງເປັນຕາຄິດ ເລື່ອງສຳຄັນຈຶ່ງເອົາມາຄິດ...ຊີໃຫ້ຄົນເຮົາໄປຄິດນຳທຸກເລື່ອງ ຫົວສະໝອງກໍແຕກຕາຍກ່ອນຮ້ອຍປີລ່ະຫວາ”...

... “ແມ່ນເດ້ເນາະ ສະຫາຍສາມ” ເປັນສຽງສະໜັບສະໜຸນຈາກສະຫາຍສີ່... “ຂ້ອຍກະຄິດຢູ່ວ່າ ບາງເທືອເຮົາເກັບເອົາເລື່ອງຂອງຄົນອື່ນມາໃສ່ໃນຫົວເຮົາຫຼາຍເກີນໄປ ເຮັດໃຫ້ເຈັບຫົວໄປນຳເຂົາ ທັ້ງໆ ທີ່ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຂອງຕົວເອງ...ເກັບມາຄິດນຳເຂົາຫຼາຍ ຈົນກາຍເປັນເລຶ່ອງຂອງຕົວເອງກໍມີ” ...

... “ກໍເປັນເລື່ອງທຳມະດາ ສະຫາຍເອີ້ຍ”... ສະຫາຍໜຶ່ງໄດ້ເວົ້າຂຶ້ນມາ... “ຖ້າເຮົາຂາດສະຕິໄປແຄ່ຄາວດຽວ ເຮົາກໍລືມໄປວ່າ ນັ້ນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຂອງເຮົາ...ຂ້ອຍບອກຕົວເອງຕະຫຼອດເວລາວ່າ ເລື່ອງຂອງເຂົາເຈົ້າ ກໍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຮັດໄປ ແກ້ໄຂໄປ...ຢາມເຂົາມີຄວາມສຸກ ເຮົາກໍຍິນດີນຳເຂົາ...ຢາມເຂົາທຸກ ກໍສະແດງຄວາມເຫັນໃຈເຂົາ ບໍ່ຊ້ຳຕຶ່ມເຂົາ...ຊີວິດເຮົາສັ້ນຫຼາຍເດ້ ສັ້ນເກີນກວ່າຊີເອົາເລື່ອງຂອງຄົນອື່ນມາເປັນເລື່ອງຂອງຕົວເອງ”...

... “ເວົ້າອີກກະຖືກອີກລ່ະ ສະຫາຍໜຶ່ງເອີ້ຍ”... ສະຫາຍສີ່ເຫັນດີກັບຄຳຄິດຂອງສະຫາຍໜຶ່ງ...

... “ຂ້ອຍເອງກໍເປັນຄົນຄິດໃຫຍ່ ຄິດໄກເດ້...ຂ້ອຍຢາກເຮັດຫຍັງກໍຕ້ອງເຮັດໃຫ້ໄດ້ ເອົາໃຫ້ໄດ້ ຕາມທີ່ຕັ້ງໃຈໄວ້”... ສະຫາຍສອງເວົ້າຂຶ້ນມາ... “ເຖີງຂ້ອຍຈະຄິດໃຫຍ່ ຄິດໄກ ແຕ່ຂ້ອຍກະຄ່ອຍໆ ເຮັດໄດ໋ ບໍ່ຟ້າວ...ໃຫ້ມັນເປັນໄປຕາມບາດກ້າວທີ່ວາງໄວ້...ຄິດໃຫຍ່ ຄິດໄກ ແຕ່ເຮັດໄປເທືອລະນິດ ເທືອລະໜ້ອຍ...ວັນໃດວັນໜຶ່ງ ມັນຕ້ອງສຳເລັດລ່ະ”...

... ສະຫາຍສີ່ໄດ້ໂອກາດກໍເລີຍເວົ້າຂຶ້ນວ່າ... “ຂ້ອຍເອງກໍຕັ້ງເປົ້າໝາຍຊີວິດໄວ້ຕັ້ງແຕ່ສະໄໝເປັນໄວໜຸ່ມ ແລະກໍພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ໄດ້ຕາມເປົ້າໝາຍຊີວິດຂອງຕົວເອງທີ່ໄດ້ຕັ້ງໄວ້...ເຮັດໄດ້ແດ່ ບໍ່ໄດ້ແດ່ ກະບໍ່ເປັນຫຍັງ ບໍ່ຖິ້ມໂທດໃສ່ຕົວເອງ...ຕື່ນເຊົ້າມາ ຂ້ອຍກໍຮູ້ແລ້ວວ່າ ຂ້ອຍຊີມີຊີວິດຢູ່ເພື່ອຫຍັງ ຂ້ອຍກໍລົງມືເຮັດເລີຍ...ການມີເປົ້າໝາຍຊີວິດ ມັນກໍດີໄດ໋ ມັນເຮັດໃຫ້ເຮົາຮູ້ທິດທາງ ຮູ້ວ່າມີຊີວິດຢູ່ເພື່ອຫຍັງ ບໍ່ສັບສົນ ບໍ່ຫຼົງທາງງ່າຍໆ”...

...ສະຫາຍສາມກໍໄດ້ເວົ້າຂຶ້ນອີກເທືອໜຶ່ງວ່າ... “ເບິ່ງໄປແລ້ວ ຄົນເຮົາບໍ່ໄດ້ຕ້ອງການຫຍັງຫຼາຍເກີນຄວາມຈຳເປັນດອກ...ຄວາມຈຳເປັນ ກໍໝາຍເຖີງສິ່ງທີ່ເຮົາຂາດບໍ່ໄດ້ ຖ້າຂາດໄປແລ້ວ ເຮົາກະຢູ່ບໍ່ໄດ້...ແລະຄວາມຈຳເປັນກໍຕ້ອງມີຄວາມພໍດີ...ຄຳວ່າ ພໍດີ ມີສອງຄຳປະກອບກັນຂຶ້ນມາເດ້ ຄຳວ່າ ພໍ ແມ່ນບໍ່ຂາດ ບໍ່ເກີນ...ສ່ວນຄຳວ່າ ດີ ນັ້ນແມ່ນ ບໍ່ມີໂທດ ບໍ່ມີໄພ...ດັງນັ້ນ ພໍດີ ຈຶງໝາຍເຖີງ ມີບໍ່ຂາດ ບໍ່ເກີນ ແລະບໍ່ເປັນໂທດ...ຖ້າບໍ່ພໍດີ ຈຶງໝາຍເຖີງ ມີຫຼາຍເກີນພໍ ຫຼື ຂາດເຂີນ ເຮັດໃຫ້ເກີດໂທດ ເກີດໄພ”...

... “ແມ່ນລ່ະ ສະຫາຍສາມ”...ສະຫາຍສອງສະໜັບສະໜຸນ... “ບໍ່ແມ່ນແຄ່ເລື່ອງການກິນການຢູ່ໄດ໋ ຄຳນີ້ອະທິບາຍໄດ້ທຸກເລື່ອງ ຊັບສິນ ເງີນຄຳ ແມ່ນເບິ່ດທຸກເລື່ອງໃນຊີວິດເຮົາ...ມີລົດຫຼາຍຄັນ ຢາມຂັບກໍຂັບເທືອລະຄັນ...ມີເງີນຫຼາຍ ເອົາໄປໃຊ້ຈ່າຍແນວເກີນພໍດີຂອງຊີວິດ ກໍເຮັດໃຫ້ຊີວິດຍຸ້ງຍາກ...ຕາຍໄປກະເອົາໄປນຳບໍ່ໄດ້ເດ້”...

... “ແມ່ນ ແມ່ນ ແມ່ນ”...ສະຫາຍທີ່ເຫຼືອທັ້ງສາມກໍເວົ້າຂຶ້ນມາພ້ອມກັນ...

...ການສົນທະນາຂອງສີ່ສະຫາຍໃນເຊົ້ານັ້ນ ກໍຍັງສືບຕໍ່ໄປເລື່ອຍໆ...🙈🙉🙊